تجارب دانشجویان رشته مامایی از اولین حضور در اتاق زایمان

مقدمه: یادگیری در بالین یک فرایند پیچیده و چند وجهی است و دارای جنبه های شناختی و عاطفی و عملکردی است و تاثیر مهمی بر دانشجویان به خصوص دانشجویان تازه وارد دارد. اولین محیط بالین مهمترین جایگاه تصمیم گیری در ارتباط با انتخاب رشته به عنوان یک شغل می باشد. لذا به دلیل تاثیرات عمیقی که تجارب اول دانشجویان بر نگرش آن ها نسبت به حرفه و همچنین عملکرد آنها دارد، این مطالعه با هدف تبیین تجارب دانشجویان مامایی از اولین حضور در اتاق زایمان انجام گرفته است. روش: این مطالعه از نوع کیفی با رویکرد روش پدیدار شناسی توصیفی انجام شد. مشارکت کنندگان 20 دانشجوی مقطع کارشناسی پیوسته مامایی در ترم سه یا چهار بودند که از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف وارد مطالعه گردیدند. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه های انفرادی و گروه متمرکز انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها همزمان با جمع آوری داده از روش آنالیز هفت مرحله ای کلایزی استفاده گردید. یافته ها: پس از جمع آوری و تجزیه تحلیل داده ها اطلاعات 216 کد استخراج شد. کدهای استخراج شده در قالب 7 کد معنایی دسته بندی گردید و سپس دو تم اصلی "دگرگونی باورهای قبلی" و " استرس زایی کارآموزی زایمان" را در تجربیات مشارکت کنندگان پدیدار ساخت. بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که باورهای قبلی دانشجویان معمولا بعد از اولین حضور در لیبر دگرگون می شود. عوامل مختلفی در اولین تجربه رویارویی دانشجویان مؤثر ذکر شدند لذا با توجه به نتایج این مطالعه و مطالعات مشابه و استرس آمیز بودن این رشته لازم است تلاشهایی در جهت آماده سازی دانشجویان قبل از حضور در بالین صورت گیرد تا بتوان موجب کاهش استرس اولین تجربه بالینی دانشجویان و ارتقاء آموزش بالینی در این رشته گردید.